Bier en een tafeltennistafel: ontmoet de tralies van elke jonge marketingmedewerker (en waar je mee moet dealen als #digitalnomad: crrrrrrrypto)
We gingen in zompige hokjes vergaderen achter Google Sheets. Iedereen vond dan altijd van alles. Niemand begreep wat precies. Iedereen knikte dan zo van ja-ja-ja en nee-nee-nee. En dan gingen we weer door met scrollen.
Ooit had ik een Vast Contract bij een grotemensenbedrijf. Ik deed daar iets met social media en iets met content.
Bij dat bedrijf stond een tafeltennistafel en er waren leeftijdgenoten met wie je onbeperkt dronken kon worden en met wie je per ongeluk kon zoenen en tegen wie je de volgende dag op de werkchat kon zeggen dat dat allemaal niet zo handig was enzo haha.
En er was natuurlijk de gratis kantoorlunch van de lokale biologische boer en er stond elke maand ineens best wat geld op je rekening (nu eens niet van DUO) waar je gelijk nieuwe sneakers en spulletjes van Patagonia en de Zara mee kon kopen.
Dat ging zo'n 2,5 jaar door.
Want: leuke mensen. Bij dit bedrijf heb ik mijn beste vrienden ontmoet (shout-out naar beste vrienden).
Mensen die ook heus wel íéts voelden. Mensen die ook ergens zoiets hadden van: er is toch meer?
Maar dan was het plots alweer vrijdag en dan was er alweer bier en een tafeltennistafel en voor je het wist was het alweer maandag.
En zo cirkelden we verder.
Totdat sommigen een burn-out kregen (maar ze niet precíés wisten waarom), anderen bij een soortgelijk bedrijf de bierkoelkast openden en weer anderen op zoek naar vrijheid gingen in Bali-Australië-whatever (hoi) om hetzelfde in Google Sheets te doen, maar dan als digital nomad.
Zo vrij.
En zo cirkelden we door. Totdat wederom een lang sluimerend gevoel omsloeg in vers besef dat je in het buitenland (of in je nieuwe, soortgelijke baan) naast je Apple-laptop ook jezelf meeneemt.
En dat zoiets groots als vrijheid betekent dat jíj lekker cheapy kunt digitale nomaden in je nieuwe cherry-pick-land, maar dat in jouw naar expat riekende appartement éérst een heel Portugees gezin woonde dat de huur niet meer kon betalen en dat er vóór jouw work-and-life-coworkspace een familiesupermarktje had gezeten en dat ook Oatly hier alweer de kersverse vrijheidszoekers op de hielen zat en dat iedereen het DE GODD’*AMNFACKINGDAY OVER CRYPTO HAD.
Ja. Vrijjjjjjjjjjjjjjjj zijn.
Dat willen we allemaal. Maar moet je daarvoor nou alles op Ethereum, Bitcoin of Cardano zetten?