Volg de broodkruimeltjes in ‘t Grote Instagram Woud en gij zult Coachella vinden (en Jaimie Vaes en Beyoncé nakend op een paard)

Van de week had Mark Zuckerberg z’n broodkruimeltjes weer eens voor me uitgestrooid. Voor ik ‘t wist dwaalde ik uren door ‘t Grote Instagram Woud.

Een bijzondere plek. De tijd gaat er 10 x zo snel en je merkt er niets van.

Bovendien stikt het er van de wilde dieren. Zo zijn er roedels notificaties, ‘t zoemt er van de draagzakmoeders-met-maankalenders en Beyoncé galoppeert er vaak, willekeurig en naakt op een paard rond.

Dit keer was het snel gegaan. Mark had z’n broodkruimeltjes perfect gebakken voor de advertenties.

Ik raapte ‘t eerste kruimeltje op en stopte het in m’n mond. Het smaakte zo goed, zo lekker, zo zoet, zo knapperig.

Ik volgde z’n spoor en kon niet meer stoppen. Ook niet toen ik al een beetje misselijk werd. 

Voor ik ‘t wist stond ik diep in het woud aan zijn pannenkoekenhuisje te pulken. 

‘Coachella’, stond er in zuurstokroze letters van marsepein op de gevel van dit ultieme Instagram-eindstation geschreven.

Ik wandelde verder over ‘t Californische festivalgazon. Wilde eiken hadden er plaatsgemaakt voor perfect gesnoeide buxusboompjes. 

Onderweg passeerde ik random filters, fillers, hoeden en veertjes toen ik plotseling voor de mainstage wat bekenden zag staan.

Het was Jaimie Vaes en d’r vriendinnengroepje. Ze hadden me uitgenodigd om mee te gaan via Stories en ik had zoiets van waarom niet.

Eventjes, maar.

We hadden allemaal erg ons best gedaan, maar Jaimie was de mooiste. Met veren in ‘r haren, met mondhoeken die altijd naar de zon groeiden, met lippen zo zacht als konijnendonsspringkussens. Met haar perfecte mini-schans-neusje.

Ik liep om haar heen en zoomde in. 

Tot wel helemaal in 2014.

Op het podium voor ons had Beyoncé ondertussen haar paard ingeruild voor een microfoon van 128-karaats diamanten ter waarde van $30 miljoen. Ze had het erover dat als je ons leuk vond je er dan maar een ring omheen moesten schuiven.

Jaimie, haar vriendinnen en ik vonden dat ook. We deinden uitdagend mee op het ritme. De sliertjes van onze jurkjes dansten om ons heen, toen we tegelijkertijd onze ringvingers de lucht in staken.

“Oh, oh, oooh, oh, oh, ooooh, oh, oh, ooooh, oh, oh, oh.”

Beyoncé Knowles (2008)

Ondertussen hielden we ons hoofd een beetje schuin en keken we heimelijk door onze wamperwimpers om ons heen. 

Keken ze wel, de mensen? 

Eentje deed dat zeker.

Hij heette Mark, gaf ons een like en schoof toen zijn ring nog wat dieper om onze vingers.

The end!