Wat was er nou eerder: dat kippie op Birkenstocks of ’t Scandinavisch roggebrood met avo-ei?

Laatst stuurde een vriendin me een plaatje van ’t millennialstarterpakket*.

Laten we eerlijk wezen: het was een heel lokaal verkregen millennialstarterpakket.

‘t Pakket kwam uit Amsterdam.

Nog iets lokaler: je kon ‘t ophalen in de Pijp, in Zuid, rondom de Javastraat en in alle straten van de Baarsjes.

Zo ook in de mijne.

Pijnlijk. ‘t Gentrificatieplaatje was bekend terrein en stond in principe voor alles waar ik niet voor stond.

Maar, ja. In principe.

Zo had ik die week gegeten in de ‘Binvi’*. Geheel volgens plan droeg de jongen in de bediening een bodywarmer met van die puf-vakjes. Hij schonk onze glazen vol met natuurwijn en bracht ons een gevouwen A4’tje: het menu.

Daarop stond geen enkele hoofdletter, maar wel gepofte knolselderij.

Ook had ik die week alle tinten nude en beige uit ’t kleurstalenbakje van de Praxis gevist. Als Maria in Lourdes was deze zandstorm aan me verschenen en daar, midden in de doe-het-zelf-winkel, had ik in m’n uppie bedacht: crème is mooi.

Met ’t millennialstartsersplaatje voor me twijfelde ik ineens aan Maria. Aan Lourdes. Aan alles.

Want wat is nog echt? Wat bepaal je zelf? Welke robotkaboutertjes planten je ’s nachts zandkleurstalen in terwijl jij in je dromen lekker uniek ligt te zijn? Wie is er nog origineel? Zijn we allemaal een hokje?

Is dat erg?

En wat was er nou eerder: dat kippie op Birkenstockklompjes of ’t Scandinavisch roggebrood met avo-ei?

Ik ging ’t maar even uitzoeken.

*Binnenvisser. Heel hip, wel lekker.
*lezersvraag: wat is dat toch met die kleinelettertrend overal (onder andere gespot bij tim hofman die even oud is als ik). mis ik iets? heb fomo.
*@eenuniekcliche