Wat je kunt leren van een glanzende gladiator in een lendelapje van Adidas

In de sportschool stond een man voor de spiegel met veel carpe diem. De Gotische letters reikten van z’n elleboog tot aan z’n pols: zwierige krullen, swingende lussen en puntige hoekjes.

Van zijn nek tot zijn tenen was hij bedekt met het labyrinth van het Colosseum in Maori-tribal.

Het was Russel Crowe in de catacomben van Jersey Shore, die alleen het broodnodige verhulde met een lendelapje van Adidas.



Ik wandelde door zijn holle tunnels, donkere gangen en lege achterkamertjes.


Onderweg versloeg ik draken die vuur spuwden, struikelde ik over een doodshoofd met een roos en liet een pitbull me z’n tanden zien. Aan een muur hingen tientallen get-rich-or-die-tryin-tegeltjes in het Engels en Chinees en even verder op maakte ik hinkstapsprongetjes over de sterren. Op een bovenarm staarde een kinderhoofdje naar me zonder te knipperen en wandelde ik langs ene Mariana. Ook van het Gotische soort, maar ze was al een beetje vaag geworden.

Ondertussen slaakte de man oerkreten, hief zware dingen in de lucht, liet ze weer vallen, liet alle gangen echoën en voerde daarbij een onafgebroken staredown met z’n evenknie in de spiegel.

Voor m’n neus ontvouwde zich een klassiek gevecht. Gedoemd te mislukken, en met maar één winnaar in de arena. Het was de meedogenloze wet van de sterkste: zwaartekracht.

Verspreid over tien knokkels had hij nog een laatste boodschap voor me. Ik was benieuwd wat voor geleuter de glanzende gladiator nog meer wilde vertellen.

Ik staarde en tuurde, kneep m’n ogen tot spleetjes en begon toen letter voor letter zijn code te kraken.

Op z’n rechterpink stond een D, op z’n ringvinger een O en op z’n middelvinger een N. De wijsvinger had een apostrof en op z’n duim las ik de T.

Links begon ’t met een J, gevolgd door een U, toen de D, op z’n ringvinger een G en als hekkensluiter op z’n pink een E.

Ik werd rood zonder te sporten en ging maar weer eens wat doen met m’n leven.

Vorige
Vorige

Van iemand naar niemand naar iemand (over integreren als digital nom*d in Portugal)

Volgende
Volgende

Waarom je de lepeltjesbak nooit naast de servetjesbak moet zetten (over ‘t nut van inefficiëntie)