Moderne verschijnselen: ‘t is ieder voor zich, maar in deze discokerk danst God voor ons allen

In de kathedraal van Barcelona kijkt een moderne God vanaf een billboard op ons neer.

Glimmend, heilig en helemaal ready om zich met je te connecten.

Hij is tien meter hoog, vijf meter breed en nu verkrijgbaar in drie kleuren.

Zilver, flamingoroze en matgroen: maak kennis met de Samsung Galaxies Series 3.

Ik kijk omhoog en concludeer op dat moment voor de tweede keer in één week: het gaat niet goed met de katholieke kerk.

Eerder die week, op maandagavond iets voor achten, fietste ik door Amsterdam richting de Dominicuskerk.

Ik ging niet náár de kerk. Ik ging naar Sanctum: een ecstatic-dance-achtige sportles op pop-up-locaties.

En dan niet zozeer van die blote-voeten-ectstatic-dance met mensen die alles mooi vinden.

“Cacaoceremonie? Móói.”

Maar ecstatic dance in pop-up-clubs/-kerken voor efficiënt marketingvolk met Wildeburg, bloemkoolroosjes met tahin en nu dus ook Sanctum als religie.

Dus daar ging ik.

Nieuwsgierig gemaakt door Zij die al geweest waren.

Nog nieuwsgieriger gemaakt door maar liefst 4,9 sterretjes op OneFit.

Is hoog. 
Is veelbelovend. 
Moet je meemaken.

God zelf zou er die maandagavond niet bij zijn.

Eenmaal aangekomen en ingecheckt, zie ik dat dat niet waar is.

God is er wel.

Ze staat op het altaar, draagt een glanzend pakje en een silentdiscokoptelefoon.

Om haar heen tientallen kaarsen en al evenzoveel decipelen.

Door het gangpad loopt een zuster met wierook à la Marie Stella Maris.

Geur: Amsterdam.

Onmiskenbaar.

Over de vijftig minuten die volgen, kan ik kort zijn: met onze blauwverlichte koptelefoons op dansen we van tai-chi-langzaam tot ronduit wild. Op zwoele techno en inspirational quotes in ’t duizend-en-één-nacht-donker tussen kaarsen en mariabeelden.

Voor even.
Connecten.
In je eentje. 
Tussen de ander.

“We’re all one,” fluistert Zij ons nog één keer toe vanaf ’t altaar, voordat we het blauwverlichte gemeenschapsgevoel afzetten en we één voor één stilletjes de nacht in schieten.

Ieder voor zich.

Maar voor even was God vanavond voor ons allen.